martes, 15 de enero de 2008

Les fleurs du mal cumplen 150 años.




Martes, 15 de xaneiro de 2008




O libro do escritor francés Charles Baudelaire, Les fleurs du mal (1857) ten unha boa saúde despóis de 150 anos. Este libro funda a poesía moderna tanto na forma de concebir o poema, moitas veces sin anécdota ni biografismo do autor, pero , cheo ( Texto correxido por Baudelaire dun
exemplar de As frores do mal)
do mundo máis subxectivo e íntimo do poeta. Tamén aparece o poeta no mundo da cidade, paseando polas rúas de París, buscando a rima nos barrios alonxados.


Este libro foi considerado un escándalo e o autor e o editor foron procesados. Baudelaire tivo que suprimir algúns poemas, non precisamente o máis modernos ou innovadores, da edición. Nunha edición posterior(1861), engadiu trinta e un poemas inéditos que transformaron a estructura do libro inicial.


Para saber máis sobre Baudelaire e a súa obra poética e crítica( foi un gran crítico de Arte):



Un exemplo: Himno á Belleza:

HIMNO A LA BELLEZA - Las flores del mal de Charles Baudelaire
¿Vienes del hondo cielo, o surges del abismo
Oh Belleza? Tu mirar, infernal y divino
Vierte confusamente crimen y beneficio
Y se te puede por eso comparar al vino
En tu ojo contienes el poniente y la aurora;
Repandes perfumes como noche de procelo
Tus besos son un filtro y tu boca una ánfora
Que al héroe vuelve blando y al niño resuelto.
¿Surges de la sima negra o bajas de los astros?
El Destino encantado cual can sigue tus enaguas
Siembras al azar la alegría y el descalabro
Y gobiernas todo y no respondes de nada.
Marchas sobre los muertos, Belleza, de los que ríes
De tus joyas el Horror no es el de menor encanto,
Y el Asesinato, entre tus más caros dijes,
Sobre tu vientre orgulloso baila apasionado.
La efímera encandilada vuela a ti, tambalea,
Crepita, arde y dice: bendigamos esta antorcha!
El enamorado jadeante sobre su parejaparece un moribundo acariciando su fosa.
¿Que vengas del cielo o del infierno, que importa
¡Oh Belleza! ¡Monstruo enorme, horrible, incauto!
Si tu ojo, tu sonrisa, tu pie me abren la puerta
De un Infinito que amo y que no he visitado?
¿De Satán o de Dios, que importa? Ángel o Sirena,
¿Que importa, si vuelves – hada de ojos de terciopelo
Ritmo, perfume, resplandor – ¡Oh mi única reina!
Al universo menos repugnante y a los instantes mas ligeros?

Baudelaire, Charles, Les fleurs du mal, René Rasmussen, Paris, 1947
O famosísimo "O albatros", primeiro en francés:
Souvent pour s'amuser, les hommes d'équipage
Prennent des albatros, vastes oiseaux des mers,
Qui suivent, indolents compagnons de voyage,
Le navire glissant sur les gouffres amers.
À peine les ont-ils déposés sur les planches,
Que ces rois de l'azur, maladroits et honteux,
Laissent piteusement leurs grandes ailes blanches
Comme des avirons traîner à côté d'eux.
Ce voyageur ailé, comme il est gauche et veule!
Lui, naguère si beau, qu'il est comique et laid!
L'un agace son bec avec un brûle-gueule,
L'autre mime, en boitant, l'infirme qui volait!
Le poète est semblable au prince des nuées
Qui hante la tempête et se rit de l'archer;
Exilé sur le sol au milieu des huées,
Ses ailes de géant l'empêchent de marcher.
2. EL ALBATROS
Por distraerse, a veces, suelen los marineros
Dar caza a los albatros, grandes aves del mar,
Que siguen, indolentes compañeros de viaje,
Al navío surcando los amargos abismos.
Apenas los arrojan sobre las tablas húmedas,
Estos reyes celestes, torpes y avergonzados,
Dejan penosamente arrastrando las alas,
Sus grandes alas blancas semejantes a remos.
Este alado viajero, ¡qué inútil y qué débil!
Él, otrora tan bello, ¡qué feo y qué grotesco!
¡Éste quema su pico, sádico, con la pipa,
Aquél, mima cojeando al planeador inválido!
El Poeta es igual a este señor del nublo,
Que habita la tormenta y ríe del ballestero.
Exiliado en la tierra, sufriendo el griterío,
Sus alas de gigante le impiden caminar.
Para o que queiran mercar unha boa edición:
BAUDELAIRE, Charles: Las flores del mal. Edición bilingüe, francés-español. Ed. Cátedra, Letras Universales.
Tamén unha traducción ao español de Martínez Sarrión en Alianza Editorial.